जन्मदिन

म आज २२ औँ बसन्तमा प्रबेश गर्दै छु । मेरो जन्म महिना चैत्रमा भएको हुँदा मलाई कोही चैते बाँदर त कोही चकचके हुन्छ भन्थे । जसले जे भने पनि मेरो जन्म महिनामा प्रकृतिमा हरियाली छाएको थियो । चरा चुरुङी मिठामिठा भाका हालेर गीत गाउदै थिए । मेरो स्वागत गर्न पो हो कि ?

मेरो जन्म पाटन अस्पतालमा भएको थियो । परिवारको सबभन्दा कान्छो भएको हुँदा सबैबाट माया धेरै पाएको थिए तर १ बर्षको भएपछी म आँफैले आमाको दुध खान छोडे रे । र बिस्तारै आमाको काखबाट पर पर सर्दै खेल्न तिर बढी ध्यान दिन्थे रे । ३ त्यही बर्षको हुँदा बानेश्वरबाट हराएर म गौशाला पुलिस थानामा गएर पुलिससँग मासको दाल र भात खाएर आएको थिए । पछी आमा र दिदी लिन आएपछी अर्को पटक आउँदा मासु पकाएर राख्नु भन्दै फर्किएको थिए रे, मलाई अली अली याद छ ।

म बच्चै देखी चकचके र जिज्ञाशु स्वभावको थिए र अझै पनि छु । सानै देखी चित्रकला,साहित्य,बिज्ञान र अध्ययनमा निकै रुची जागेको थियो । यि बिधाहरु थुप्रै पुरस्कारहरु पाइसकेको छु । ति मध्य हाजिर जवाफ प्रतियोगितामा मकवानपुर जिल्ला प्रथम, र काठमाडौं जिल्लामा द्वितिय भएको सबभन्दा महत्वपूर्ण छन ।

अहिले जवान भएको छु । जन्मिएको ठाउँभन्दा 'सात समुन्द्र' पार फिन्ल्यान्डमा अध्ययन गर्दै छु । कुनै दिन आमाले अलिकती पिरो हाल्नु हुँदा भात नखाने छोरो आज त्यही पिरो मसलादार तरकरी खान नपाएर तड्पिदै छ । हिजो बाबाको खल्तीबाट ५ रुपैया चोरेर गुच्चा किन्ने छोरो आज त्यही खल्तीमा लाखौं फिर्ता गर्दै छ । दिदीले ओढ्नेले मुख छोपेर भुत बनी तर्साउदा रुने भाई आज अध्यारो कोठामा एक्लै बसेर काम गर्दै छ । जन्म दिन आउँदा १ महिना अघी देखी औंला गन्ने सुशिल आज एक दिन अघी मा सुचना दिन वाध्य छ ।

समय कती बलबान रहेछ । कहाँ थिए म, अहिले कहाँ छु र भोली कहाँ हुनेछु ? समयको बेगसंगै ममा धेरै परिवर्तन आएका छन । अझै पनि यो बेगसँग पौडिन सिकेको छु जस्तो मलाई लागेको छैन । हेर्दै जाउ, समयले अझ के के गर्न सिकाउछ ।

आजको मिती सम्म मलाई हेरचाह गर्ने आमा शान्ती देवी गौतम र बाबा शिवप्रसाद गौतम र परिवार, साथ दिने साथी, माया गर्ने आफन्त, प्रेम गर्ने पूर्व प्रेमिका, शिक्षा दिने गुरुहरु र अन्तमा मेरो मार्गदर्शक गुरु निर्मलमणी अधिकारीलाई हृदय देखी नै सम्झिन चाहन्छु । धन्यवाद ।