Tuesday 1 November 2011

एप्लिकेसन

दुई मित्रहरु एमएसएन च्याटमा
प्रल्हाद : के छ साथि अमेरिकाको हालखबर ? के पढ्दै छौ ?
कैलाश : दामी छ यार अमेरिका । एकदम बिकसित । खुब रमाइलो लागिरहेको छ । म चै अहिले नानो साइन्स पढ्दै छु ।

दुई बर्षपछी:
प्रल्हाद: ओ हो साथी कहाँ हो ? पढाइ सकिने बेला भएन ? कहिले फर्किने हो र ?
खै यार पढाइ सकिएको छैन । आउने भनेको त हो तर बल्ल बल्ल आइयो यसो केही त गर्नु पर्‍यो नी ।

चार बर्षपछी :
ओहो साथी के छ ? पढाई सकियो ? कहिले फर्किने हो ?
पढाई सकिएको छैन यार । बहुत गाह्रो छ यहाँको पढाई ।

पाँच बर्षपछि :
ओ हो साथी के छ हालखबर ? अब त फर्किने हैन ? पढाई कहाँ पुग्यो ?
खै के भनम पढाई छोडे यार । पढे कलेजलाई पैसा तिर्दै ठीक्क । घरमा पैसा पठाउन नपुग्ने, त्यहि भएर अहिले पढाईलाई रोकेको छु ।

छ बर्षपछि :
ओह ब्रो, पढाई थाल्यौ त ? नेपाल कहिले फर्किने हो ? की नफर्किने हो तिमी ?
एक पटक आउन मन थियो यार तर अहिले पढाई नभएर भिसा छैन । त्यहि भएर एउटी खैरेनीसँग पेपर म्यारिज गरेको छु । मिल्नासाथ आउछु यार , खुब मिस गरेको छु ।

सात बर्ष पछि:
सोल्टी प्रोसेस के हुँदै छ ? पैसा त खुब कमाउदै छौ की क्या हो ?
एह यार, राम्रो हुँदै छ । के पैसा कमाउनु, जति कमाए नी राक्षसनी लाई दिदै ठीक्क हुन्छ ।

आठ बर्षपछि :
हेल्लो ब्रो, अब त आउने होला नी ? की अझै मिलेको छैन ?
मिलेन यार त्यो राक्षसनीले दिन दिनै पैसा मागेर हैरान गरी त्यहि भएर प्रोसेस नै रोकियो । त्यहि भएर अहिले मैले रिफ्युजीमा हालेको छु । मिल्नासाथ आउछु यार । आइ मिस नेपाल सो मच ।

नौ बर्षपछी :
ओह सर, के छ हालखबर ? फर्किने होईन ? कुरो मिल्यो त ?
अ यार बल्ल बल्ल टेम्प्रोअरी दिएको छ । हल्का काम धाम गर्न मिल्छ तर ग्रीन कार्ड मिलेको छैन । अझै एक बर्ष लाग्छ जस्तो छ । ग्रीन कार्ड पाएसी आउछु यार ।

दश बर्षपछि:
सोल्टी ग्रीन कार्ड मिल्यो हैन ? कहिले आउछौ ? की उतै बस्ने हो ?
खै आउने त भनेको तर नेपालको स्थिति त्यहि हो । बन्द हड्ताल, माओवादी लुट्पाट । के गर्नु ?

एघार बर्षपछी:
साथी अब त वार्ता भैसक्यो । शान्ति आइसक्यो । आउने हैन ?
खै शान्ति भएर के गर्नु ? काम धाम छैन । तत्काललाई फर्किने स्थिति छैन । बरु यहाँको सिटिजेन हात पार्न पाए केही हुन्थ्यो भनेको ।

१२ बर्षपछी :
साथी संबिधान सभामा भोट हाल्न आउने हैन ? साथी मैले कहाँ भोट हाल्न मिल्नु ?
नेपालको नागरिकता त्यागिसके । यहिको सिटिजेन हुन्छु की जस्तो छ ।

पन्ध्र बर्षपछी :
ओह अमेरिकन सर के छ ? सिटिजेन पायौ हैन ? अब कहिले फर्किन्छौ की उतै मर्ने हो ?
अ पाए यार बल्ल बल्ल । अब ढुक्क भयो । फर्किने त भनेको तर आएर त्यहा के काम गर्नु र ?
तिमी के गर्छौ ?
म त बाख्रा पालन गर्छु
हो र ? हा हा । पैसा हुन्छ ?
हुन्छ यार सुरु सुरुमा गाह्रो भयो । अहिले त महिनाको ७० - ८० हजार बच्छ । आफैले त काम गरेर भ्याइन्न काम गर्ने आइमाई छन चार जना ।
अनी तिमी के गर्छौ नी ? म क्यासियर हो इन्डिएनको पसलमा ।
अनी कति हुन्छ त कमाई ? खाएर बसेर महिनाको लाख बच्छ ।
अब के सधैं त्यहि इन्डियनको पसलमा काम गर्छौ ? आफ्नो केही गर्दैनौ ?
खै आफैले केही गर्न सानो तिनो पुँजीले पुग्दैन ।
म त १० वटा जर्सी गाई हाल्ने सोच्दै छु । अचेल खुब फाईदा छ ।

त्यसको एक महिनापछि :
हेल्लो ब्रो, के गर्दै छौ ? एउटा खुशीको कुरा सुन्ने हो ? मेरो बारेमा कान्तिपुरमा छापिएको छ । जे होस पढेर केही गर्न नसकेपनी आज कान्तिपुरमा आफ्नो नाम देख्दा सफल भैछु की जस्तो लागेको छ । बाख्रा पालन गरेर लाखौं कमाई भनेर छापेको छ ।
राम्रो हो यार । बधाई छ । यस्तै गरेर नाम चलाउदै गर यार । बरु मलाई पनि यस्तै काममा लगानी गर्न मन थियो यार जहाँ दाम होस् नाम होस् । यहाँ त थोरै तिनै पुँजीले पुग्दैन । जति नै सफल भए पनि कहाँ हराइन्छ-हराइन्छ । बरु सुन न , सरकारले दोहोरो नागरिकताको ब्यवस्था गर्न लागेको छ रे हो ?

No comments: